طرح فرش دستباف 6 متری طرح ماهی احتمالاً از ناحیه دریای خزر یا ارتفاعات ارمنستان الهام گرفته است. اگرچه شواهدی از قیطاندن بز و گوسفند برای پشم و موی ریسیده شده و بافته شده در هزاره هفتم وجود دارد.
اما قدیمی‌ترین فرش پرز باقی‌مانده «فرش پازیریک» است که مربوط به قرن پنجم تا چهارم قبل از میلاد است. در سال 1949 توسط سرگئی ایوانوویچ رودنکو از تپه قبر پازیریک در کوه های آلتای در سیبری حفاری شد.
اگر چه توسط بسیاری از فرهنگ ها ادعا شده است، این فرش پرزدار مربعی، تقریباً کاملاً دست نخورده است، به عقیده بسیاری از کارشناسان منشاء قفقازی، به ویژه ارمنی است. قالی با گره دوتایی ارمنی بافته می شود و رنگ رشته های قرمز از کوشین ارمنی ساخته شده است.
اولریش شورمان، مرجع برجسته فرش‌های باستانی، در مورد آن می‌گوید: «با تمام شواهد موجود متقاعد شده‌ام که قالی پازیریک یکی از لوازم تدفین و به احتمال زیاد شاهکاری از هنر ارمنی بوده است».
گانتورن با این تز موافق است. در ویرانه‌های تخت جمشید در ایران که ملل مختلف به‌عنوان ادای احترام به تصویر کشیده شده‌اند، طرح اسب از فرش پازیریک همان نقش برجسته‌ای است که بخشی از هیئت ارمنی را نشان می‌دهد.
مورخ هرودوت که در قرن پنجم پیش از میلاد می نویسد نیز به ما اطلاع می دهد که ساکنان قفقاز قالیچه های زیبایی با رنگ های درخشان می بافتند که هرگز محو نمی شد. اخیراً تقاضا برای قالین افغانی افزایش یافته است.
اگرچه بسیاری از تولیدکنندگان قالین افغانی محصولات خود را تحت نام کشور دیگری به بازار عرضه می‌کنند. این فرش ها در افغانستان و همچنین توسط پناهجویان افغان که در پاکستان و ایران زندگی می کنند ساخته می شود.
از قالی‌های معروف افغانستان می‌توان به شیندند یا ادرسکن (نام روستاهای محلی افغانستان) که در منطقه هرات در غرب افغانستان بافته می‌شود، اشاره کرد. فناوری بافت فرش پرزهای گره‌دار احتمالاً در اوایل قرن شانزدهم با کالوینیست‌های فلاندری که از آزار و اذیت مذهبی فرار می‌کردند.
به انگلستان آمد. از آنجا که بسیاری از این بافندگان در جنوب شرقی انگلستان، به ویژه در نورویچ ساکن شدند، 14 فرش موجود در قرن 16 و 17 گاهی اوقات به عنوان “فرش نورویچ” نامیده می شود.
